Christina Moreira Vázquez naceu hai 54 anos en París, no seo dunha familia galega emigrada nos anos sesenta do pasado século á capital francesa. Licenciada na Universidade de Nanterre, comparte a súa profesión de tradutora e intérprete coa de presbítera católica romana, un ministerio que exerce ao servizo da Comunidade Cristiá do Home Novo na Coruña.
Este 8 de marzo comparte con nós a sección Conversas con…co gallo da celebración do día Internacional da Muller, logo de ter participado no programa Libros Vivintes, achegando as súas experiencias ao alumnado do IES Agra I.
Nun dos momentos compartidos na biblioteca co alumnado de 4º da ESO
Das orixes e doutras inquedanzas
“Nese contexto descubro a vocación do ministerio sacerdotal que vía exercer aos homes, e descubro que esa igrexa tan marabillosa a min non mo permite por ser muller. Hai unha inxustiza, unha desigualdade, unha eiva profunda que fai que a metade da humanidade e das persoas bautizadas non accedan ao mesmo que os outros”
“Nós mesmas imos decidir o que facemos coa nosa vida, coas nosas comunidades, co noso futuro e co futuro da igrexa”
No 2000 descubro a existencia dun grupo de mulleres que reflexionan xuntas sobre o tema do sacerdocio na igrexa católica romana, varias son teólogas que propoñen ser coherentes co que queremos para nós mesmas e facer sen pedir permiso. Estas mulleres asócianse e solicítanlle a dous bispos que as ordenen, e finalmente nun barco no Danubio ten lugar a ordenación das que se converteron nas sete primeiras mulleres sacerdote en todo o mundo. A reacción da Santa Sede non se fai esperar e, como consecuencia, son inmediatamente excomungadas, pero iso non as arreda e o grupo segue medrando.
“Para min un punto de inflexión prodúcese cando no 2010 o Papa Bieito XVI promulga un decreto de delitos gravísimos onde recolle que igualmente grave é ordenar cura unha muller ou que unha muller celebre unha misa, que aproveitarse do rol de guieiro relixioso ou de mediador do sagrado para abusar dun pequeno ou dunha pequena, equipara en gravidade e en sanción a pederastia coa ordenación dunha muller ou que esta celebre misa. Tres anos despois disto son ordenada diácono na Coruña por unha bispa canadense en presenza da miña comunidade do Home Novo e, en marzo do 2015 trasládome a Florida (USA) onde son ordenada sacerdote”
“Para min é un referente a mexicana Marcela Lagarde. “A primeira vez que lle dis non ao outro estás a darte o primeiro si a ti mesma”. Marcela Lagarde nas BMC
O meu feminismo radica no feito de que quero para as mulleres un estatuto de humanidade, que as mulleres sexamos plenamente humanas e que deixen de especializarnos en roles até o punto de que xa non importe o xénero. Que cada quen poida ser o que queira, por exemplo no meu caso non son o que se esperaría dunha muller e o sufrimento que iso causa é fondo, por iso tamén estou moi sensibilizada coa loita LGTBI.
“O meu feminismo onde máis se reforzou foi lendo a historia de Xesús e como se retrataba ás mulleres no evanxeo”
As sagradas escrituras están cheas de historias onde Xesús trata ás mulleres non só como iguais, senón conferíndolles máis confianza, máis autoridade, seguindo os seus consellos e solicitándolles o seu parecer, onde vemos como mulleres fan que mude de opinión.
A curación da hemorroísa, de Paolo Veronese, Museo de Grenoble, S. XVI
“Xesús atopa nas mulleres unha dimensión moito máis grande de fe da que atopa nos homes. Na cruz foron elas quen aguantaron até o final, as que tiveron agallas para ir á tumba ao día seguinte e as que comprenden e descobren que a tumba baleira significa que el vive, foron as mulleres.
María Magdalena é quen está na orixe da fe de toda esta historia, non é Pedro nin é Pablo, é ela. Se ela non sae da tumba berrando como tola resucitou! hoxe non estariamos aquí, é así”
Lamentación sobre Cristo morto, de Sandro Boticelli, Alte Pinakothek de Múnich, 1490-1492
O patriarcado nútrese do contido da tradición católica porque foi malinterpretado, capitalizado, utilizado por todas estas razóns na nosa sociedade patriarcal, machista, violenta. Urxe dicir que iso é unha impostura, porque Xesús xamais aceptaría un estatuto da muller por debaixo do varón.
O día que a Igrexa dea o paso de recoñecer a nosa igualdade, de poñerse de xeonllos e pedirnos perdón, igual comezará a haber máis homes que pidan perdón por bater non a un ser inferior, non a unha ferramenta de produción, non a unha galiña que dá ovos, que é como nos tratan os homes moitas veces.
“A Igrexa débemos por xustiza e por dereito ás mulleres restablecer a nosa dignidade e dicirlle ao mundo: señores, non somos galiñas, temos os mesmos dereitos e aportamos cousas valiosas ao mundo”
“Cando unha muller se decata de quen é, da súa valía, do que a fai feliz, é moito máis difícil que a violencia prenda nela”
A violencia de xénero aprovéitase de que non nos valoramos, non sabemos quen somos, non temos obxectivos na vida, enterramos os nosos soños. Dicirlle a unha muller que non persiga os seus soños, que son unha tontería ou unha tolemia é a primeira violencia.
Cando se bate nunha muller é resultado de anos de adestramento de pequenas cousas que aceptaches aos poucos e que son inaceptables en grandes doses. Acabas adestrada para deixarte someter antes que levantar a cabeza.
Magdalena penitente, colección Museo do Prado, s.XVII
Pioneira no campo da radiactividade, foi a primeira persoa en recibir dous premios Nobel en distintas especialidades – Física e Química – e a primeira muller en ocupar un posto de profesora na Universidade de París.
Rosalía de Castro (Santiago de Compostela, 1837-Padrón, 1885) poeta e novelista, considerada a grande poeta da literatura española do século XIX, representa xunto a Eduardo Pondal e Curros Enríquez unha das figuras emblemáticas do Rexurdimento. A súa obra Cantares Gallegos é a primeira grande obra da literatura galega contemporánea.
DE RECOMENDACIÓNS...
Un filme: Yentl (1983) ,con Barbra StreisandUn libro: A BibliaUnha recomendación musical: Laboratorium PiésniUn lugar: o Mont Saint MichelUn soño: O mundo un fogar
Deixámosvos coa música polifónica do grupo tradicional polaco Laboratorium Piésni que a nosa convidada compartiu con nós neste 8 de marzo. Desde aquí o noso agradecemento a Christina e todas as mulleres que fan posible que a loita continue.Ánimo e forza a todas as incansables da nosa causa, a feminista!
Suma Ágora 
Interesante testimonio. Gracias.
Moitas grazas Consuelo por facernos chegar as túas valoracións. Desde a Biblioteca alegrámonos que che resulten de interese as persoas e testemuñas que compartimos con todas vós.
Saúdos